کلید آداب معاشرت شماره 2
کلید آداب معاشرت شماره ۲: سپاسگزاری، هنرِ دیدن زیباییهاست
آخرین باری که از کسی سپاسگزاری کردی کی بود؟
شاید ساده بهنظر برسد، اما قدردانی کردن یکی از کلیدیترین اصول آداب معاشرت است.
و با این حال، بسیاری از انسانها همین اصل بدیهی را نادیده میگیرند.
گاهی آنقدر درگیر روزمرّگی و توقع میشویم که فراموش میکنیم کوچکترین لطفها هم نیاز به قدردانی دارند.
بیتوجهی به قدردانی، فقط یک ضعف اخلاقی نیست؛
بلکه نشانهای است از ضعف در ادب اجتماعی.
اگر انسانها بیاموزند که سپاسگزاری فقط برای لطفهای بزرگ نیست،
بلکه برای هرگونه احترام، توجه، یا مسئولیتپذیری هم لازم است،
روابط انسانی با کیفیتتری شکل خواهد گرفت.
سپاسگزاری یعنی دیدن و شنیدنِ دیگران.
یعنی وقتی کسی حتی “وظیفهاش” را بهدرستی انجام میدهد،
ما آن را نادیده نمیگیریم، بلکه میگوییم:
«دیدم که چطور مسئولانه رفتار کردی. قدردانت هستم».
آیا تا به حال به این فکر کردهاید که
در بسیاری از ما، انتظار وجود دارد، اما قدردانی نه؟
باورمان این است که دیگران باید خوب باشند، درست عمل کنند، کمک کنند.
اما وقتی آنها این کار را انجام میدهند، هیچ بازتابی و بازخوردی از سوی ما نمیگیرند.
و اینجاست که کیفیت ارتباطها پایین میآید
وقتی کسی تلاش میکند و ما بیاعتنا میمانیم، چراغی درون او خاموش میشود.
کمکم افراد ترجیح میدهند فقط به قدر اجبار عمل کنند، نه بیشتر.
قدردانی، راه روشن نگهداشتن آن چراغهاست.
از پاکبانی که هر روز تلاش میکند تا محلهای تمیزتر داشته باشیم،
تا همکاری که با دقت و مسئولیتپذیری، وظایفش را بهدرستی انجام میدهد.
از همسری که با عشق و زحمت، چرخ زندگی را در خانه میچرخاند،
تا فرزندی که حضورش در زندگی ما، همراه با تلاش و مسئولیت است.
دوستی که در رابطهاش مهربانی، ثبات و همراهی را پیشه کرده،
مدیری که دغدغه پرداخت بهموقع حقوقها را دارد،
معلم یا استادی که با خلاقیت، کلاس را جان میدهد،
شاگردی که مسئولیتپذیرانه تکالیفش را انجام میدهد،
تیمی که هر عضو آن، جایگاه خود را با دقت و تعهد پر میکند،
و همسایهای که آرامش آپارتمان را با رعایت احترام حفظ میکند…
در رستوران یا کافهای که کارمندان با دقت و احترام کارشان را انجام میدهند،
یا هر جایی که حضور در آن، حس خوبی به ما منتقل میکند…
و حتی فروشندهای که با لبخند پاسخمان را میدهد…
همهی اینها، فرصتهایی ساده و واقعی برای قدردانیاند.
قدردانی از انسانهایی که شاید کارشان بزرگ بهچشم نیاید، اما بیآنها زندگیمان ناقص است.
بیایید ببینیم، بگوییم، و قدردانی را به یکی از عادتهای هر روزمان تبدیل کنیم
قدردانی کردن، نشانهی بزرگی ماست.
و نشانهی شعوریست که در روابط انسانی جاری میکنیم.
یادمان نرود که سپاسگزاری، بیش از آنکه برای دیگران باشد، برای خود ماست.
قدردانی، نگاه ما را تربیت میکند.
به ما یاد میدهد زیبایی را ببینیم،
نه فقط کمبود را..
نگاهمان را از آنچه نداریم برداریم و بر آنچه داریم بدوزیم.
نه از روی سادهانگاری، بلکه برای آنکه یادمان نرود چقدر نعمت در زندگیمان جاریست؛
فقط کافیست ببینیم، حس کنیم و قدردان باشیم
قدردانی، در ظاهر شاید عملی ساده و کوچک به نظر برسد، اما اثر آن در دلها بزرگ و ماندگار است. نباید چنین بیندیشیم که برای قدردانی، حتماً باید هدیهای گرانبها تهیه کرد یا مراسمی باشکوه برپا ساخت. گاهی یک لبخند ساده، یک جملهی دلگرمکننده، یا حتی یک «خداقوت» گفتن صمیمی، بیش از هر هدیهای اثرگذار است.
قدردانی میتواند یک پیام کوتاه باشد که بیمقدمه مینویسی تا بگویی «به یاد تو بودم»؛
میتواند یک تماس چند دقیقهای باشد که فقط برای گفتن «ممنونم بابت…» گرفتهای؛
حتی میتواند یک شاخه گل ساده باشد که موقع برگشتن از محل کار میخری و به کسی هدیه میدهی که نقشی در آرامش روزت داشته.
مهم این است که به زبان بیاوریم. مهم این است که دیدهشدن و ارزشداشتن را به دیگران بچشانیم—هرچند با کوچکترین نشانهها.
خوشحال میشیم دیدگاههای ارزشمند شما را در بخش نظرات سایت دریافت کنیم
جهت آگاهی از نحوه و مراحل قدردانی اینجا کلیک کنید
برای مطالعهی کلید قبلی آداب معاشرت اینجا کلیک کنید
برای مطالعهی کلید بعدی آداب معاشرت اینجا کلیک کنید
دیدگاهتان را بنویسید